November 2019
In verwachting van Gods belofte.
06/11/19 21:14
In verwachting van Gods belofte.
Maria had de boodschap van de engel gehoord, dat zij was uitgekozen uit al die vrouwen om de Messias ter wereld te brengen. De Messias betekent gezalfde, de door God gekozen Koning. In de wereldtaal van die tijd, het Grieks, werd hij de Christus genoemd.
In die dagen maakt zij zich klaar om op reis te gaan. Zij verlangde om het grote geheim te vertellen aan haar nicht Elisabeth, de vrouw van de priester Zacharias, die woonde in een stadje in de bergen van Juda. Maria ging op weg, drie dagen reizen ver naar het Zuiden. Was er in Nazareth niet verteld, dat Elisabeth een kind verwachtte? Na la die jaren dat zij tevergeefs hadden uit gezien naar een zoon, een opvolger in de priesterdienst, was dat een wonder, zeiden de mensen. Zacharias zou een boodschap van een engel hebben gehad, toen hij dienst deed in de tempel. Van schrik en blijdschap kon hij sinds dien niet meer praten, zo had het hem aan gegrepen. Een paar maanden later was dat gebeurd. In die tijd van verwachting wilde Maria bij Elisabeth en Zacharias zijn, die meer wisten van de hemelse dinge. Maria had zich aan gesloten bij een kleine karavaan reizigers. Alleen op reis gaan door de bergen deed niemand. Zij praten bijna niet met de anderen, er was een te groot geheim te bewaren. En wie zou het hebben geloofd? Het was niet te geloven, dat de Messias zou komen, dat het eeuwenlange wachtten voorbij zou ziin. Zij liep maar voort over de stoffige wegen en had geen oog voor het wijde land van Israël, zo was zij naar binnen gekeerd met haar gedachten: dat Hij niet op de wolken zou nederdalen, maar geboren worden als een mensen kind, als haar kind. en zij was toch maar een arme eenvoudige vrouw. en Jozef, de timmerman zou zijn vader worden. Zij zouden voor Hem mogen zorgen. Onderweg begon zij telkens te neuriën van blijdschap. Maar als zij uit ruste langs de weg en brood at met de mensen van Nazareth, kwam er weer twijfel in haar. Was het geen droom geweest die voorbij ging? Zou het verbeelding zijn? Na drie dagen kwam Maria in het stadje, waar het priester echtpaar woonde. Ze had niet gemerkt dat ze moe was van de reis. Haar mantel en hoofddoek zagen grijs van het stof. Ze klopte aan de poort een knecht deed open en leidde haar naar binnen. Vrede, riep Maria en Elizabeth kwam haar tegemoet. Wat vreemd het was of de vrede op dit ogenblik werkelijk haar huis binnen kwam. Toen Elizabeth de groet van Maria hoorde voelde zij hoe haar kind opsprong in haar schoot, zij werd vervuld van de Heilige Geest en riep als een profetes: Maria, je bent gezegend om het kind dat je ter wereld zult brengen. oen vertelde Maria het geheim van Elizabeth. Wat zij voelde en vertelde werd een lied. Dit is het lied van Maria, zoals het in de Bijbel staat.
Mijn ziel maakt groot de Heer,
ik verblijd mij over God, mijn redder,
omdat Hij naar mij heeft omgezien,
al ben ik een arme eenvoudige vrouw
De mensen zullen mij prijzen,
omdat de Machtige grote dingen aan mij heeft gedaan.
Heilig is Zijn naam en Zijn barmhartigheid is voor allen
die ontzag voor Hem hebben.
Machtigen heeft Hij van de troon gestort en een voudigen verhoogd,
hongerige verzadigd en rijken met lege handen weggezonden.
Hij heeft gedacht aam de belofte, die Hij gedaan heeft voor Abraham,
dat eens zijn heil. aan Israël geschonken, voor de hele wereld zou zijn.
Maria bleef daar ongeveer drie maanden en keerde toen naar Nazareth terug.
Christus is geboren.
En het geschiedde in die dagen dat er een gebod uitging van keizer Augustus, dat alle mensen in zijn wereldrijk moesten worden in geschreven. En allen gingen op weg om zich aan te geven ieder naar de stad, waar hij vandaan kwam. Jozef trok op van Gahlea, uit de stad Nazareth naar Judea, naar de stad van David die Bethlehem heet omdat hij van Davids familie was, om zich te laten inschrijven met Maria zijn vrouw die een kind verwachtte. En het geschiedde toen zij daar waren dat het kind geboren werd. En zij brachten een zoon ter wereld haar eerstgeborene. Wikkelde Hem in de doeken en legde Hem in een kribbe omdat voor hen geen plaats was in de herberg. En er waren herders in die zelfde landstreek die in het open veld ’s nachts de wacht hielde over hun kudde. Plotseling stond de engel des Heren bij hen en Gods heerlijkheid omstraalde hen en zij vreesden met grote vreze. En de engel zei tot hen: ‘Vrees niet, want zie, ik verkondig u grote blijdschap bestemd voor het hele volk: Heden is u redder geboren. Christus de Heer in de stad van David. En dit zal u het teken zijn: u zult een pas geboren kind vinden in doeken gewikkeld en liggende in een kribbe. En plotseling was er bij de engel een grote hemelse legermacht die God loofde; Ere zij God in den hoge en vrede op aarde, onder de mensen in wie welbehagen heeft.’ En het geschiedde toen de engelen van hen waren heen gegaan naar de hemel dat de herders tot elkaar zeiden: Laten we naar Bethlehem gaan om te zien, het woord, dat gebeurd is en ons door de Heer is bekend gemaakt. En zij gingen met haast en vonden Maria en Jozef en het kind, liggende in de kribbe. En toen zij dit gezien hadden maakten zij het woord bekend dat hun over dit kind gezegd was. En allen, die ervan hoorden verbaasden zich over het geen hun door de herders gezegd werd. Doch Maria bewaarde al deze woorden die overwegende in haar hart. En de herders keerden terug. God lovende en prijzende over al wat zij hadden gehoord en gezien zoals het hun gezegd was.
Ingezonden door Suzan de Boe.
Maria had de boodschap van de engel gehoord, dat zij was uitgekozen uit al die vrouwen om de Messias ter wereld te brengen. De Messias betekent gezalfde, de door God gekozen Koning. In de wereldtaal van die tijd, het Grieks, werd hij de Christus genoemd.
In die dagen maakt zij zich klaar om op reis te gaan. Zij verlangde om het grote geheim te vertellen aan haar nicht Elisabeth, de vrouw van de priester Zacharias, die woonde in een stadje in de bergen van Juda. Maria ging op weg, drie dagen reizen ver naar het Zuiden. Was er in Nazareth niet verteld, dat Elisabeth een kind verwachtte? Na la die jaren dat zij tevergeefs hadden uit gezien naar een zoon, een opvolger in de priesterdienst, was dat een wonder, zeiden de mensen. Zacharias zou een boodschap van een engel hebben gehad, toen hij dienst deed in de tempel. Van schrik en blijdschap kon hij sinds dien niet meer praten, zo had het hem aan gegrepen. Een paar maanden later was dat gebeurd. In die tijd van verwachting wilde Maria bij Elisabeth en Zacharias zijn, die meer wisten van de hemelse dinge. Maria had zich aan gesloten bij een kleine karavaan reizigers. Alleen op reis gaan door de bergen deed niemand. Zij praten bijna niet met de anderen, er was een te groot geheim te bewaren. En wie zou het hebben geloofd? Het was niet te geloven, dat de Messias zou komen, dat het eeuwenlange wachtten voorbij zou ziin. Zij liep maar voort over de stoffige wegen en had geen oog voor het wijde land van Israël, zo was zij naar binnen gekeerd met haar gedachten: dat Hij niet op de wolken zou nederdalen, maar geboren worden als een mensen kind, als haar kind. en zij was toch maar een arme eenvoudige vrouw. en Jozef, de timmerman zou zijn vader worden. Zij zouden voor Hem mogen zorgen. Onderweg begon zij telkens te neuriën van blijdschap. Maar als zij uit ruste langs de weg en brood at met de mensen van Nazareth, kwam er weer twijfel in haar. Was het geen droom geweest die voorbij ging? Zou het verbeelding zijn? Na drie dagen kwam Maria in het stadje, waar het priester echtpaar woonde. Ze had niet gemerkt dat ze moe was van de reis. Haar mantel en hoofddoek zagen grijs van het stof. Ze klopte aan de poort een knecht deed open en leidde haar naar binnen. Vrede, riep Maria en Elizabeth kwam haar tegemoet. Wat vreemd het was of de vrede op dit ogenblik werkelijk haar huis binnen kwam. Toen Elizabeth de groet van Maria hoorde voelde zij hoe haar kind opsprong in haar schoot, zij werd vervuld van de Heilige Geest en riep als een profetes: Maria, je bent gezegend om het kind dat je ter wereld zult brengen. oen vertelde Maria het geheim van Elizabeth. Wat zij voelde en vertelde werd een lied. Dit is het lied van Maria, zoals het in de Bijbel staat.
Mijn ziel maakt groot de Heer,
ik verblijd mij over God, mijn redder,
omdat Hij naar mij heeft omgezien,
al ben ik een arme eenvoudige vrouw
De mensen zullen mij prijzen,
omdat de Machtige grote dingen aan mij heeft gedaan.
Heilig is Zijn naam en Zijn barmhartigheid is voor allen
die ontzag voor Hem hebben.
Machtigen heeft Hij van de troon gestort en een voudigen verhoogd,
hongerige verzadigd en rijken met lege handen weggezonden.
Hij heeft gedacht aam de belofte, die Hij gedaan heeft voor Abraham,
dat eens zijn heil. aan Israël geschonken, voor de hele wereld zou zijn.
Maria bleef daar ongeveer drie maanden en keerde toen naar Nazareth terug.
Christus is geboren.
En het geschiedde in die dagen dat er een gebod uitging van keizer Augustus, dat alle mensen in zijn wereldrijk moesten worden in geschreven. En allen gingen op weg om zich aan te geven ieder naar de stad, waar hij vandaan kwam. Jozef trok op van Gahlea, uit de stad Nazareth naar Judea, naar de stad van David die Bethlehem heet omdat hij van Davids familie was, om zich te laten inschrijven met Maria zijn vrouw die een kind verwachtte. En het geschiedde toen zij daar waren dat het kind geboren werd. En zij brachten een zoon ter wereld haar eerstgeborene. Wikkelde Hem in de doeken en legde Hem in een kribbe omdat voor hen geen plaats was in de herberg. En er waren herders in die zelfde landstreek die in het open veld ’s nachts de wacht hielde over hun kudde. Plotseling stond de engel des Heren bij hen en Gods heerlijkheid omstraalde hen en zij vreesden met grote vreze. En de engel zei tot hen: ‘Vrees niet, want zie, ik verkondig u grote blijdschap bestemd voor het hele volk: Heden is u redder geboren. Christus de Heer in de stad van David. En dit zal u het teken zijn: u zult een pas geboren kind vinden in doeken gewikkeld en liggende in een kribbe. En plotseling was er bij de engel een grote hemelse legermacht die God loofde; Ere zij God in den hoge en vrede op aarde, onder de mensen in wie welbehagen heeft.’ En het geschiedde toen de engelen van hen waren heen gegaan naar de hemel dat de herders tot elkaar zeiden: Laten we naar Bethlehem gaan om te zien, het woord, dat gebeurd is en ons door de Heer is bekend gemaakt. En zij gingen met haast en vonden Maria en Jozef en het kind, liggende in de kribbe. En toen zij dit gezien hadden maakten zij het woord bekend dat hun over dit kind gezegd was. En allen, die ervan hoorden verbaasden zich over het geen hun door de herders gezegd werd. Doch Maria bewaarde al deze woorden die overwegende in haar hart. En de herders keerden terug. God lovende en prijzende over al wat zij hadden gehoord en gezien zoals het hun gezegd was.
Ingezonden door Suzan de Boe.
David en Goliath.
06/11/19 21:09
David en Goliath.
De Filstijnen trokken hun leger samen bij Socho dat in Juda ligt. Daar sloegen ze hun tenten op. Saul had zijn strijdkrachten ook samen getrokken in het eiken dal. Zijn mannen stelden zich op tegen de Filistijnen. En nu was de toestand zo: Op de berg aan de éne kant stonden de Filistijnen en op de berg andere kant die van Israël, tussen die twee partijen was het dal. Daar kwam een man aan marcheren uit het leger van de Filistijnen, Goliath was zijn naam. Hij kwam uit Gad. Ruim drie en een halve meter was hij. Op zijn hoofd had hij en koperen helm. Een loodzwaar koperen ringetjes harnas had hij aan, koperen scheen beschermers om zijn benen en een koperen borstkas aan. De schacht van zijn speer alleen al was zo groot als een wevers boom, en de punt van die speer woog bijna 40 kilo. Voor hem uit ging een schilddrager. Daar stond hij. En hij schreeuwde de in slagorde opgestelde soldaten van Israël toe: Wat zijn jullie eigenlijk van plan? Nu ik er eenmaal ben, zal ik de zaak wel even namens alle Filistijnen regelen; zoeken jullie er ook maar eentje uit, en laat die maar naar beneden komen. Krijgt hij mij eronder, dan zijn wij jullie slaven, maar sla ik hèm dood, dan zijn wij voortaan de baas over jullie. Ik daag jullie slag order uit, vandaag, nu op dit ogenblik: kom op met jullie kampioen, dan zullen we eens zien wat er gebeurt! Saul hoorde wat de Filistijnen daar allemaal zei, en alle Israëlieten trouwens ook. Doods benauwd deinsden ze terug. Maar David – je weet wel, David, die zoon van Isaï, de man uit Bethlehem in Juda, die acht zonen had. Isaï zelf was in die tijd al te oud om nog dienst te nemen, maar zijn drie zoons waren in Saul leger, Eliab, Abinadad en Sjemma. En David? David was de kleinste! De drie grotere broers zaten dus in het leger. Maar David moest steeds terug naar huis om de schapen van zijn vader in Bethlehem te weiden. Op een dag had Isaï tegen David gezegd; Ga eens wat brood en geroosterde koren brengen aan je broers, met de groeten van thuis, en ga eens zien hoe het met hun is; en neem ook nog wat schapenkaas voor de overste mee. Ze zijn allemaal in het eiken dal; Saul en alle anderen, en ze leverden slag tegen de Filistijnen. David was ’s morgensvroeg opgestaan, had de schapen bij een ander achter gelaten, zijn spullen gepakt en was bij het tentenkamp gekomen. Juist op dat moment stelden de beide legers zich tegenover elkaar op. David liet zijn bagage zolang achter bij de wapenbeheerder. Hij liep dwars door de rijen naar zijn broers en vroeg hoe het met hen was. Ze waren nog niet uitgesproken of daar verscheen die reusachtige man weer: Goliath de Filistijn uit Gad. Hij slingerde precies dezelfde brallende woorden naar de hoofden van die van Israël, en David hoorde het. Alle soldaten van Israël kropen in hun schulp toen ze die man zagen: Heb je hem gezien! Zeiden ze bevend tegen elkaar. Dat doet hij om Israël belachelijk te maken! Als er ooit iemand komt die deze man verslaat.. Een geweldige beloning zal krijgen. De prinses tot vrouw! Zijn hele familie belasting vrij! David zei: Wat? Zal dat met die man gebeuren die de Filistijn verslaat en de smaad van Israël wegdoet? Wie is die onbesneden barbaar van een Filistijn eigenlijk, dat hij de legers van de levende God belachelijk durft te maken? Maar Eliab, Davids grotere broer, hoorde wat David tegen de mannen zei. En Eliab werd woedend. Zeg! Riep hij geërgerd tegen David, wat doet jij hier! Waarom ben je naar beneden gekomen? En wie past eigenlijk op je schapen? Ik ken jou overmoed! Om maar naar het vechten te kijken, daarom ben je naar beneden gekomen! David zei: Wat heb ik tot nu toe gedaan! Woorden waren het alleen nog maar woorden. Hij draaide zich om en vroeg ook aan een andere troep soldaten: Wie is die onbesneden Filistijn, die heiden, dat hij dit allemaal durft te zeggen! Allemaal hoorden ze tenslotte wat David erover te zeggen had. Ze vertelden het aan de koning. En die liet hem halen. David sprak tegen Saul; Voor die daar hoeft niemand de moed laten zinken! Ik, uw knecht zal vechten tegen die Filistijn! Maar Saul sprak tot David: Dat haal je niet, David! Je bent nog maar een jongen. En die man daar vecht al vanaf het ogenblik dat hij kon lopen! Ja, maar koning zei David, ik was herder bij mijn vaders schapen, en als er dan een leeuw aan kwam, of een beer, die een lam wilde pakken dan ging ik er al op af, ik sloeg er op in, en ik redde het lam uit zijn muil. En als hij zich dan op mijn wilde storten greep ik hem bij zijn manen en sloeg hem dood. Dat heb ik ook met de leeuw en de beer gedaan, en met die barbaar van een Filistijn zal ik precies zo gaan. Want de legers van de levende God heeft hij belachelijk gemaakt. De Heer die mij uit de klauwen van de leeuw en de beer heeft gered zal me ook uit de greep van de Filistijn redden. Ga maar, zei Saul. Hij zal achter je staan. En Saul trok David zijn eigen harnas aan, zette een ijzeren helm op zijn hoofd en gespte hem zijn zwaard om. Toen probeerde David te lopen, want dat had hij nog niet eerder geprobeerd. Maar David zei: Zo kan ik niet bewegen, koning! Ik heb nog nooit een harnas aangehad. En David trok alles weer uit. Hij nam zijn herdersstok, zocht vijf mooie gladde steentjes uit, legde die in zijn herderstas, nam zijn slinger in de hand en trok zo op de Filistijn af. Daar was Goliath. Hij kwam nader en nader, voor hem uit ging zijn schilddrager. Toen kreeg de Filistijn David in het vizier, en hij barste uit in brullende gelach uit, want David was immers nog maar een jongen, met roze wangen en een glad gezicht. De Filistijn schreeuwde hem toe: Ben ik soms een hond, dat je met een stok op mij afkomt? En hij vervloekte David bij al zijn Filistijnse goden. Kom maar op maar op! Schreeuwde hij, ik sla je morsdood, en dan geef ik je vlees aan de aasgieren en de jakhalzen! Kom maar op! Maar David zei: Jij komt op mij af met je zwaard, met je speer, met je harnas, maar ik kom naar jou met de Naam van de Heer, De God van de legers van Israël die jij gehoond hebt. Op deze dag sla ik je dood, je hoofd hak ik af en dat geef ik vandaag nog aan de roofvogels en de wilde dieren! Dan kan de hele bewoonde wereld zien dat Israëls God hier present is. Dit gevecht is Zijn zaak. Hij geeft jullie in onze handen! En het gebeurde toen de Filistijn op David afkwam, dat David hem tegemoet rende. Hij stak zijn hand in zijn herderstas, nam er een steen uit, deed hem in zijn slinger, slingerde en trof de Filistijn in zijn voorhoofd. Hij viel als een blok, plat op zijn gezicht. Zo overwon David die Filistijn met de slinger en een steen. Hij dode hem, en toch had hij geen zwaard in zijn hand. Nu rende David naar de Filistijn toe, rukte diens zwaard uit zijn schede en sloeg daarmee het hoofd af. Toen de Filistijnen zagen dat hun held dood was gingen ze in paniek op de vlucht. Maar de mannen van Israël en Juda kwamen overeind. Een geschreeuw barstte ze los. Ze zetten de Filistijnen na Ekron aan toe, en links en rechts vielen er doden. Toen keerden ze terug van de achtervolging en sloegen het hele legerkamp kort en klein. In één adem had Jochia hat verhaal verteld. Met een zucht ging hij weer zitten. Maar Oeri zei: Eigenlijk als je er eens goed over nadenkt, had Saul die reus te lijf moeten gaan. Hij kwam toch eerst in aanmerking? Ja, en bovendien stak hij met kop en schouders boven iedereen uit! herinnerde Joram zich. Tobias knikte langzaam. Vanaf dat ogenblik was David eigenlijk al aangewezen als koning. En Saul was jaloers. Heimelijk voelde hij wel dat hij als koning tekort geschoten was. Samuel had dat trouwens met zoveel woorden gezegd: Vandaag heeft God het koningschap van jou af gescheurd en het gegeven aan je makker, die beter is dan jijzelf. Hij geeft God wat Hem toekomt, jij niet. Saul was dat niet vergeten. En in zijn hart was wrok, berouw, verdriet en leegte. Waar leegte is komt somberheid wonen. Saul kon niet slapen. En al hij sliep droomde hij. Buien van neerslachtigheid overvielen hem. Zijn dienaren gingen het aan het hart, dat het zo met zijn heer gesteld was. Zou muziek hem niet helpen, open ze bezorgd. Goed zoek maar iemand, zei de koning lusteloos. Ik weet iemand die prachtig harp kan spelen, zei een dienaar, Ze haalden David, de zoon van Isaï. En alleen David kon met zijn toverachtige muziek de eenzame koning helemaal tot rust brengen. De sombere Saul ging van hem houden. En tegelijk haatte hij hem, omdat hij hem zo nodig had.
Ingezonden door Suzan de Boe.
De Filstijnen trokken hun leger samen bij Socho dat in Juda ligt. Daar sloegen ze hun tenten op. Saul had zijn strijdkrachten ook samen getrokken in het eiken dal. Zijn mannen stelden zich op tegen de Filistijnen. En nu was de toestand zo: Op de berg aan de éne kant stonden de Filistijnen en op de berg andere kant die van Israël, tussen die twee partijen was het dal. Daar kwam een man aan marcheren uit het leger van de Filistijnen, Goliath was zijn naam. Hij kwam uit Gad. Ruim drie en een halve meter was hij. Op zijn hoofd had hij en koperen helm. Een loodzwaar koperen ringetjes harnas had hij aan, koperen scheen beschermers om zijn benen en een koperen borstkas aan. De schacht van zijn speer alleen al was zo groot als een wevers boom, en de punt van die speer woog bijna 40 kilo. Voor hem uit ging een schilddrager. Daar stond hij. En hij schreeuwde de in slagorde opgestelde soldaten van Israël toe: Wat zijn jullie eigenlijk van plan? Nu ik er eenmaal ben, zal ik de zaak wel even namens alle Filistijnen regelen; zoeken jullie er ook maar eentje uit, en laat die maar naar beneden komen. Krijgt hij mij eronder, dan zijn wij jullie slaven, maar sla ik hèm dood, dan zijn wij voortaan de baas over jullie. Ik daag jullie slag order uit, vandaag, nu op dit ogenblik: kom op met jullie kampioen, dan zullen we eens zien wat er gebeurt! Saul hoorde wat de Filistijnen daar allemaal zei, en alle Israëlieten trouwens ook. Doods benauwd deinsden ze terug. Maar David – je weet wel, David, die zoon van Isaï, de man uit Bethlehem in Juda, die acht zonen had. Isaï zelf was in die tijd al te oud om nog dienst te nemen, maar zijn drie zoons waren in Saul leger, Eliab, Abinadad en Sjemma. En David? David was de kleinste! De drie grotere broers zaten dus in het leger. Maar David moest steeds terug naar huis om de schapen van zijn vader in Bethlehem te weiden. Op een dag had Isaï tegen David gezegd; Ga eens wat brood en geroosterde koren brengen aan je broers, met de groeten van thuis, en ga eens zien hoe het met hun is; en neem ook nog wat schapenkaas voor de overste mee. Ze zijn allemaal in het eiken dal; Saul en alle anderen, en ze leverden slag tegen de Filistijnen. David was ’s morgensvroeg opgestaan, had de schapen bij een ander achter gelaten, zijn spullen gepakt en was bij het tentenkamp gekomen. Juist op dat moment stelden de beide legers zich tegenover elkaar op. David liet zijn bagage zolang achter bij de wapenbeheerder. Hij liep dwars door de rijen naar zijn broers en vroeg hoe het met hen was. Ze waren nog niet uitgesproken of daar verscheen die reusachtige man weer: Goliath de Filistijn uit Gad. Hij slingerde precies dezelfde brallende woorden naar de hoofden van die van Israël, en David hoorde het. Alle soldaten van Israël kropen in hun schulp toen ze die man zagen: Heb je hem gezien! Zeiden ze bevend tegen elkaar. Dat doet hij om Israël belachelijk te maken! Als er ooit iemand komt die deze man verslaat.. Een geweldige beloning zal krijgen. De prinses tot vrouw! Zijn hele familie belasting vrij! David zei: Wat? Zal dat met die man gebeuren die de Filistijn verslaat en de smaad van Israël wegdoet? Wie is die onbesneden barbaar van een Filistijn eigenlijk, dat hij de legers van de levende God belachelijk durft te maken? Maar Eliab, Davids grotere broer, hoorde wat David tegen de mannen zei. En Eliab werd woedend. Zeg! Riep hij geërgerd tegen David, wat doet jij hier! Waarom ben je naar beneden gekomen? En wie past eigenlijk op je schapen? Ik ken jou overmoed! Om maar naar het vechten te kijken, daarom ben je naar beneden gekomen! David zei: Wat heb ik tot nu toe gedaan! Woorden waren het alleen nog maar woorden. Hij draaide zich om en vroeg ook aan een andere troep soldaten: Wie is die onbesneden Filistijn, die heiden, dat hij dit allemaal durft te zeggen! Allemaal hoorden ze tenslotte wat David erover te zeggen had. Ze vertelden het aan de koning. En die liet hem halen. David sprak tegen Saul; Voor die daar hoeft niemand de moed laten zinken! Ik, uw knecht zal vechten tegen die Filistijn! Maar Saul sprak tot David: Dat haal je niet, David! Je bent nog maar een jongen. En die man daar vecht al vanaf het ogenblik dat hij kon lopen! Ja, maar koning zei David, ik was herder bij mijn vaders schapen, en als er dan een leeuw aan kwam, of een beer, die een lam wilde pakken dan ging ik er al op af, ik sloeg er op in, en ik redde het lam uit zijn muil. En als hij zich dan op mijn wilde storten greep ik hem bij zijn manen en sloeg hem dood. Dat heb ik ook met de leeuw en de beer gedaan, en met die barbaar van een Filistijn zal ik precies zo gaan. Want de legers van de levende God heeft hij belachelijk gemaakt. De Heer die mij uit de klauwen van de leeuw en de beer heeft gered zal me ook uit de greep van de Filistijn redden. Ga maar, zei Saul. Hij zal achter je staan. En Saul trok David zijn eigen harnas aan, zette een ijzeren helm op zijn hoofd en gespte hem zijn zwaard om. Toen probeerde David te lopen, want dat had hij nog niet eerder geprobeerd. Maar David zei: Zo kan ik niet bewegen, koning! Ik heb nog nooit een harnas aangehad. En David trok alles weer uit. Hij nam zijn herdersstok, zocht vijf mooie gladde steentjes uit, legde die in zijn herderstas, nam zijn slinger in de hand en trok zo op de Filistijn af. Daar was Goliath. Hij kwam nader en nader, voor hem uit ging zijn schilddrager. Toen kreeg de Filistijn David in het vizier, en hij barste uit in brullende gelach uit, want David was immers nog maar een jongen, met roze wangen en een glad gezicht. De Filistijn schreeuwde hem toe: Ben ik soms een hond, dat je met een stok op mij afkomt? En hij vervloekte David bij al zijn Filistijnse goden. Kom maar op maar op! Schreeuwde hij, ik sla je morsdood, en dan geef ik je vlees aan de aasgieren en de jakhalzen! Kom maar op! Maar David zei: Jij komt op mij af met je zwaard, met je speer, met je harnas, maar ik kom naar jou met de Naam van de Heer, De God van de legers van Israël die jij gehoond hebt. Op deze dag sla ik je dood, je hoofd hak ik af en dat geef ik vandaag nog aan de roofvogels en de wilde dieren! Dan kan de hele bewoonde wereld zien dat Israëls God hier present is. Dit gevecht is Zijn zaak. Hij geeft jullie in onze handen! En het gebeurde toen de Filistijn op David afkwam, dat David hem tegemoet rende. Hij stak zijn hand in zijn herderstas, nam er een steen uit, deed hem in zijn slinger, slingerde en trof de Filistijn in zijn voorhoofd. Hij viel als een blok, plat op zijn gezicht. Zo overwon David die Filistijn met de slinger en een steen. Hij dode hem, en toch had hij geen zwaard in zijn hand. Nu rende David naar de Filistijn toe, rukte diens zwaard uit zijn schede en sloeg daarmee het hoofd af. Toen de Filistijnen zagen dat hun held dood was gingen ze in paniek op de vlucht. Maar de mannen van Israël en Juda kwamen overeind. Een geschreeuw barstte ze los. Ze zetten de Filistijnen na Ekron aan toe, en links en rechts vielen er doden. Toen keerden ze terug van de achtervolging en sloegen het hele legerkamp kort en klein. In één adem had Jochia hat verhaal verteld. Met een zucht ging hij weer zitten. Maar Oeri zei: Eigenlijk als je er eens goed over nadenkt, had Saul die reus te lijf moeten gaan. Hij kwam toch eerst in aanmerking? Ja, en bovendien stak hij met kop en schouders boven iedereen uit! herinnerde Joram zich. Tobias knikte langzaam. Vanaf dat ogenblik was David eigenlijk al aangewezen als koning. En Saul was jaloers. Heimelijk voelde hij wel dat hij als koning tekort geschoten was. Samuel had dat trouwens met zoveel woorden gezegd: Vandaag heeft God het koningschap van jou af gescheurd en het gegeven aan je makker, die beter is dan jijzelf. Hij geeft God wat Hem toekomt, jij niet. Saul was dat niet vergeten. En in zijn hart was wrok, berouw, verdriet en leegte. Waar leegte is komt somberheid wonen. Saul kon niet slapen. En al hij sliep droomde hij. Buien van neerslachtigheid overvielen hem. Zijn dienaren gingen het aan het hart, dat het zo met zijn heer gesteld was. Zou muziek hem niet helpen, open ze bezorgd. Goed zoek maar iemand, zei de koning lusteloos. Ik weet iemand die prachtig harp kan spelen, zei een dienaar, Ze haalden David, de zoon van Isaï. En alleen David kon met zijn toverachtige muziek de eenzame koning helemaal tot rust brengen. De sombere Saul ging van hem houden. En tegelijk haatte hij hem, omdat hij hem zo nodig had.
Ingezonden door Suzan de Boe.