Petrus rondreis
11/12/17 13:12
Petrus rondreis.
Na de bekering van Saulus kwamen er rustige jaren voor de gemeente in Judea, Galilea en Samaria. Zij werd opgebouwd en wandelde in vreze des Heren en zij nam in aantal toe door de bijstand van de Heilige Geest. In deze vredige tijd maakte Petrus een rondreis door het land. Hij ging als een landman langs de akkers van zijn Heer en verheugde zich over de bloei. En overal waar hij kwam werd hij met blijdschap begroet. Zo kwam hij ook in Lydda, een plaats aan de weg van Jeruzalem naar zee in de vruchtbare vlakte van Sarona. Daar vond hij een man, genaamd Aenéas die verlamd was en al die acht jaren bed legerig was geweest. Vroeger nog vóór hij van Jezus had gehoord was hij een gezond en krachtig mens die kon gaan waar hij wilde. Nu was hij hulppeloze stumper, die zich in alles moest laten helpen en stil lag te wachtten op de dood. Toen Petrus die man zo zag dacht hij eraan, dat Jezus de grote Heelmeester was die alle zieken genezen kon. En dat Hij nu in de hemel nog even machtig was als vroeger, toen Hij rond wandelde door het land. En plotseling wist Petrus dat deze man daar geen ogenblik langer behoefte te liggen. Hij zei: ,,Aenéas. Jezus, Christus geneest u; sta op en maak zelf uw bed op. ”En hij stond onmiddellijk op verbaasd en over gelukkig en was weer gezond en krachtig als te voren. Hij ging weer door Lydda en door de vruchtbare velden van Sarona, en wie hem zag, zag de macht en de liefde van Jezus. En alle bewoners van Lydda van Sarona bekeerden zich tot de Here. Niet ver van Lydda lag Joppe een grote plaats aan de zee. Ook daar was eens een gemeente ontstaan. Maar die werd juist in deze dagen in grote droefheid gebracht. Er woonde in Joppe een vrouw die een engel van goedheid was.
Zij hete Tabitha of in het Grieks Dorcas en zij was een discipelin van Jezus. Zij wist dat de Jezus haar liefhad en als zij daaraan dacht, moest zij ook liefde geven elke dag weer aan een ieder die zij ontmoette. Geen arme uit de gemeente van Joppe die haar niet kende. Geen weduwe of zij droeg wel een kledingstuk dat door haar was gemaakt. Maar plotseling werd Tabitha ziek en stierf. En toen zij in haar doodskleed in de boven zaal lag bleek pas hoeveel goeds zij in stilte had verricht. Van alle zijden kwamen de armen diep bedroefd aan lopen om haar nog eenmaal te zien. Zij staarden schreiend naar haar lief gezicht en zij konden bijna niet van haar scheidden zo ontroostbaar waren ze. En toen de discipelen hoorden dat Petrus in Lydda was, slechts drie uren van haar verwijderd zonden zij haastig twee mannen naar hem toe met het verzoek om zonder dralen naar Joppe te komen. Hij zou misschien troost kunnen brengen.
Petrus kwam dadelijk mee toen hij in de bovenzaal was gebracht werd hij van alle zijden door bedroefden omringd. Allen wilden Hem vertellen hoeveel zij aan de doden te danken hadden. En de weduwen lieten hem tranen al de rokken en mantels zien die Dorcas gemaakt had. Petrus werd ook bedroefd. Hij zag de goede vrouw op haar doodsbed. Gazelle betekende haar naam. Maar die naam was niet meer toepasselijk op dit koude verstijfde lichaam dat spoedig begraven moest worden. Waarom juist zij die bijna onmisbaar was? De Heer over dood en leven was toch haar meester geweest? En plotseling kreeg Petrus een groots en wonderlijke vermoeden. Waarom had de Here hem hier naar toe geleid? Was er iets te groot voor het geloof in heilige naam? Hij stuurde al die treurende mensen zacht naar buiten en bleef alleen met de dode vrouw en met God. Hij knielde neer en toen hij gebeden had wist hij dat de Here hem wilde gebruiken op wonderlijke wijze zijn naam te verheerlijken. Hij richtte zich op wendde zijn zich tot het lichaam en zijde, Tabitha staat op!” En zie zij opende haar ogen en keek Petrus verwonderd aan Het leven was in het koude lichaam terug gekeerd. Als zij ontwaakt was uit een diepe slaap zo kwam zij overeind zitten. Petrus gaf haar een hand en richtte haar op. Hij riep de discipelen en de weduwen en zij waren sprakeloos van ontzetting en innige vreugde, toen zij Dorcas levend voor zich zagen. Het gerucht van dit grote wonder vloog door Joppe en overal waar het kwam gebeurden toen nieuwe wonderen.
Want vele mensen die dood waren in zonden en misdaden werden levend door het geloof. Petrus begreep hoe vruchtbaar hij hier werken kon en bleef verscheidende dagen te Joppe bij een zekere Simon, een leerlooier.
Ingezonden door Suzan de Boe..
Na de bekering van Saulus kwamen er rustige jaren voor de gemeente in Judea, Galilea en Samaria. Zij werd opgebouwd en wandelde in vreze des Heren en zij nam in aantal toe door de bijstand van de Heilige Geest. In deze vredige tijd maakte Petrus een rondreis door het land. Hij ging als een landman langs de akkers van zijn Heer en verheugde zich over de bloei. En overal waar hij kwam werd hij met blijdschap begroet. Zo kwam hij ook in Lydda, een plaats aan de weg van Jeruzalem naar zee in de vruchtbare vlakte van Sarona. Daar vond hij een man, genaamd Aenéas die verlamd was en al die acht jaren bed legerig was geweest. Vroeger nog vóór hij van Jezus had gehoord was hij een gezond en krachtig mens die kon gaan waar hij wilde. Nu was hij hulppeloze stumper, die zich in alles moest laten helpen en stil lag te wachtten op de dood. Toen Petrus die man zo zag dacht hij eraan, dat Jezus de grote Heelmeester was die alle zieken genezen kon. En dat Hij nu in de hemel nog even machtig was als vroeger, toen Hij rond wandelde door het land. En plotseling wist Petrus dat deze man daar geen ogenblik langer behoefte te liggen. Hij zei: ,,Aenéas. Jezus, Christus geneest u; sta op en maak zelf uw bed op. ”En hij stond onmiddellijk op verbaasd en over gelukkig en was weer gezond en krachtig als te voren. Hij ging weer door Lydda en door de vruchtbare velden van Sarona, en wie hem zag, zag de macht en de liefde van Jezus. En alle bewoners van Lydda van Sarona bekeerden zich tot de Here. Niet ver van Lydda lag Joppe een grote plaats aan de zee. Ook daar was eens een gemeente ontstaan. Maar die werd juist in deze dagen in grote droefheid gebracht. Er woonde in Joppe een vrouw die een engel van goedheid was.
Zij hete Tabitha of in het Grieks Dorcas en zij was een discipelin van Jezus. Zij wist dat de Jezus haar liefhad en als zij daaraan dacht, moest zij ook liefde geven elke dag weer aan een ieder die zij ontmoette. Geen arme uit de gemeente van Joppe die haar niet kende. Geen weduwe of zij droeg wel een kledingstuk dat door haar was gemaakt. Maar plotseling werd Tabitha ziek en stierf. En toen zij in haar doodskleed in de boven zaal lag bleek pas hoeveel goeds zij in stilte had verricht. Van alle zijden kwamen de armen diep bedroefd aan lopen om haar nog eenmaal te zien. Zij staarden schreiend naar haar lief gezicht en zij konden bijna niet van haar scheidden zo ontroostbaar waren ze. En toen de discipelen hoorden dat Petrus in Lydda was, slechts drie uren van haar verwijderd zonden zij haastig twee mannen naar hem toe met het verzoek om zonder dralen naar Joppe te komen. Hij zou misschien troost kunnen brengen.
Petrus kwam dadelijk mee toen hij in de bovenzaal was gebracht werd hij van alle zijden door bedroefden omringd. Allen wilden Hem vertellen hoeveel zij aan de doden te danken hadden. En de weduwen lieten hem tranen al de rokken en mantels zien die Dorcas gemaakt had. Petrus werd ook bedroefd. Hij zag de goede vrouw op haar doodsbed. Gazelle betekende haar naam. Maar die naam was niet meer toepasselijk op dit koude verstijfde lichaam dat spoedig begraven moest worden. Waarom juist zij die bijna onmisbaar was? De Heer over dood en leven was toch haar meester geweest? En plotseling kreeg Petrus een groots en wonderlijke vermoeden. Waarom had de Here hem hier naar toe geleid? Was er iets te groot voor het geloof in heilige naam? Hij stuurde al die treurende mensen zacht naar buiten en bleef alleen met de dode vrouw en met God. Hij knielde neer en toen hij gebeden had wist hij dat de Here hem wilde gebruiken op wonderlijke wijze zijn naam te verheerlijken. Hij richtte zich op wendde zijn zich tot het lichaam en zijde, Tabitha staat op!” En zie zij opende haar ogen en keek Petrus verwonderd aan Het leven was in het koude lichaam terug gekeerd. Als zij ontwaakt was uit een diepe slaap zo kwam zij overeind zitten. Petrus gaf haar een hand en richtte haar op. Hij riep de discipelen en de weduwen en zij waren sprakeloos van ontzetting en innige vreugde, toen zij Dorcas levend voor zich zagen. Het gerucht van dit grote wonder vloog door Joppe en overal waar het kwam gebeurden toen nieuwe wonderen.
Want vele mensen die dood waren in zonden en misdaden werden levend door het geloof. Petrus begreep hoe vruchtbaar hij hier werken kon en bleef verscheidende dagen te Joppe bij een zekere Simon, een leerlooier.
Ingezonden door Suzan de Boe..