We gaan nog altijd naar het graf,
bedroefd tot in de dood
en blind voor ‘teken dat God gaf
in eerste morgenrood,

Want morgenlicht dat uitzicht bood
aan ‘t dagelijks bestaan,
dat zagen we in het avondrood
weer telkens ondergaan.

En daarom vragen wij ons af,
gedreven door die nood:
,,Wie opnet het gesloten graf,
wie redt ons van de dood?”

Verwonderd horen wij dan aan:
voorbij is alle nood,
Voorgoed is nu tenietgedaan
het heersen van de dood”.

De steen is weggerold van ‘t graf,
de Heer verwon de dood
en in de nacht die u omgaf,
reeds eeuwig morgenrood.

Ingezonden door Suzan de Boe