WAT VERLOREN WAS.
(Geschreven door Barend van Olreim )

Hoe moeizaam sleept men zich voort,
terneer gedrukt, nooit blij,
en elk gesproken troostend woord
breekt af op: niet voor mij.
Het Evangelie? t’ is heel fijn,
maar ik ben veel te slecht,
er kan voor mij geen redding zijn,
zo denken ze oprecht.

Maar God zij dank voor wat ik las,
dat is beslist niet waar,
Hij zoekt juist wat verloren was,
vat moed, geloof het maar!
In Lucas negentien, vers tien,
kan ieder die het leest
het met zijn eigen ogen zien:
t’ Is ook voor mij geweest.

Al zijn uw zonden nog zo rood,
maar als u ze belijdt,
dan mag u weten: Christus’ dood
heeft mij ervan bevrijd!
Strek dus de slappen knieën weer,
wees blij dan als een kind,
omdat, geprezen zij de Heer,
Hij óók u zo bemindt!