nieuwsbrief 01
20/03/18 19:33
Lieve familie en vrienden,
Immanuel, God met ons: deze belofte kregen we mee bij onze uitzenddienst afgelopen december. We zeggen hier ‘amen’ op: God is bij ons hier in Nicaragua, het gaat goed met ons.
Wonen
Na een voorspoedige vliegreis zijn we aangekomen in de hoofdstad Managua. We wonen bij kilometer 11.45 op de oude weg naar de stad Leon, ingang bij de groene muur, door het zwarte hek en dan het blauwe huis aan de rechterkant: in Nicaragua heb je geen straatnamen of huisnummers, dus worden er andere manieren gevonden om je adres te beschrijven. Ons ‘adres’ is nog redelijk gemakkelijk te vinden, maar het zou heel goed kunnen dat als je de weg vraagt in Nicaragua, je als antwoord krijgt ‘daar waar vroeger het tankstation was, ga je 3 blokken naar het zuiden en 2 blokken richting het meer’ ; zie dat dan maar eens te vinden. Voor het ontvangen van post maken we gebruik van een postbus: Apartado Postal E36 Managua, Nicaragua. We hebben een fijn huis en een heerlijke tuin, die grotendeels in de schaduw ligt van een hele grote avocadoboom.
School
We wonen op nog geen 300 meter van de Nicaraguan Christian Academy, school van Sophie, dus iedere schooldag om 7.15 uur gaat ze lopend naar school. We brengen en halen haar, omdat er behoorlijk hard gereden wordt op de weg, links en rechts wordt ingehaald, dus oversteken is een grote uitdaging. Zeker, er ligt een zebrapad tegenover de school, maar dat wordt zo goed als genegeerd door de weggebruikers. Daarnaast is er geen stoep langs de weg, dus je loopt als het ware in de berm waar veel afval rondslingert. Sophie heeft haar draai al aardig gevonden op school en heeft het naar haar zin. Alle lessen worden gegeven in het Engels, dus dat is in deze eerste weken best vermoeiend. Engels spreken in de klas en spreekbeurten geven nog wel wat stress, maar gelukkig gaat haar Engels snel vooruit. Ze heeft vorige week haar tussenrapport gekregen en dat ziet er goed uit.
Iedere morgen start Sophie met de meiden van haar klas in de ‘homegroup’ met een bezinningsmoment. Deze week was er aandacht voor het lied ‘The God of angel armies is always by my side’: God is altijd aan mijn zijde# Immanuel.
Wegwijs
Zo langzamerhand beginnen we onze weg te vinden in de Nicaraguense samenleving. We weten nu dat de gastank gewoon thuis bezorgd kan worden en dat je daarvoor niet zelf hoeft te gaan sjouwen. We weten nu dat er iedere twee weken mannen door de straat lopen om desgewenst het ongewenste ongedierte in en om huis aan te pakken: laat je ze binnen dan staat je huis binnen de kortste keren vol witte, stinkende rook en word je geadviseerd om de komende 20 minuten vooral zelf buiten te blijven. Als goede Zeeuwen weten we onderhand ook waar welke boodschappen het goedkoopst zijn. Marjan weet welke zeep ze moet kopen om te wassen, zonder dat er nare, witte vlekken achterblijven op de schone was. We weten (ruiken) dat vrijwel iedereen hier z’n afval verbrandt, maar dat er ook een gewone vuilnisophaaldienst is die de zakken aan de kant van de weg ophaalt. We hebben inmiddels ook een bankrekening kunnen openen in lokale valuta om daarmee onze water-, energie- en internetrekening te kunnen betalen, wat ons weer veel wachten bespaart in de altijd lange rijen bij de bank. Het is ontzettend fijn dat onze vrienden Claudia en Corstiaan van Aalsburg altijd klaar staan om ons te helpen bij allerhande praktische zaken. Nu we wat meer op orde geraken, komt ook het missen van familie en vrienden wel wat om de hoek kijken: de eerste paar weken is er zoveel om handen, nieuwe dingen te doen en te regelen en dan ben je vooral met jezelf bezig. Nu we wat ritme beginnen te krijgen, merken we dat we ver weg zitten en dat een gesprek met skype en whatsapp toch echt wat anders is dan gezellig met elkaar een hapje eten en een bak koffie doen. We zijn dankbaar dat we Nederlandse vrienden in de buurt hebben om vriendschap mee te delen. Ook Vicente en Irene, een eenvoudig Nicaraguens echtpaar wat we al sinds 1995 kennen, zijn vrienden waar we van op aan kunnen.
We zijn nu bezig met verblijfsvergunning aanvragen. De eerste keer dat we bij de Migratiedienst waren met de, volgens ons complete, verzameling papieren, werden we na tweeënhalf uur wachten te woord gestaan en bleek al snel dat we formulieren misten. Vorige week hebben we alle benodigde documenten ingeleverd en kon ons dossier in behandeling worden genomen. We werden echter gelijk na de middag al gebeld, omdat er toch nog een document ontbrak. We hopen en bidden dat we nu snel de vergunning zullen krijgen. Gelukkig is er niet direct een man overboord als de aanvraag wat langer duurt: we mogen hier gewoon een huis huren, we kunnen ons werk doen en als het nodig is gaan we tussendoor een keer het land uit om ons visum te verlengen met nog eens 90 dagen.
Werk
De eerste maand is druk geweest met bezoek van Wim & Anke Poldervaart: veel gesprekken, ontmoetingen en vergaderingen gehad met verschillende leden en kerkenraden van de drie kerken uit Managua, Masaya en San Rafael. We hebben een bezinningsdag georganiseerd voor de drie kerkenraden over wat de bijbel schrijft over kernkwaliteiten van gemeente-zijn, waar ligt onze kracht als gemeente en waarin willen we de komende jaren groeien. De uitkomst van deze bezinningsdag gaat de leidraad vormen voor de planning van activiteiten voor de komende tijd.
Vorige week zijn hier in Nicaragua de scholen weer begonnen, na een lange periode van kerstvakantie. Met de start van het nieuwe schooljaar zijn ook de projecten gestart. Iedere middag komen meer dan 200 kinderen bij elkaar in de gebouwtjes van de kerken om daar bijles, huiswerkbegeleiding en christelijk onderwijs te ontvangen. Deze kinderen gaan ’s morgens naar de openbare scholen en in de middag komen zij voor Spaans, rekenen/wiskunde, sport/spel en bijbelonderwijs naar de kerk. We gaan begin maart starten met observatie van de lessen, curriculum bekijken en samen ontdekken waar we kunnen verbeteren.
Doopdienst
Komende zondag wordt er door de gemeente Managua een doopdienst gehouden aan het strand. Een zestal kinderen en volwassen zullen door onderdompeling worden gedoopt in de Stille Oceaan. Een vreugdevolle gebeurtenis waarbij zichtbaar wordt dat God Zijn koninkrijk uitbreidt hier in Nicaragua. Tijdens deze dienst zullen wij een kort getuigenis geven en daardoor worden wij dan lid van de gemeente van Managua.
Adios,
John, Marjan en Sophie
Immanuel, God met ons: deze belofte kregen we mee bij onze uitzenddienst afgelopen december. We zeggen hier ‘amen’ op: God is bij ons hier in Nicaragua, het gaat goed met ons.
Wonen
Na een voorspoedige vliegreis zijn we aangekomen in de hoofdstad Managua. We wonen bij kilometer 11.45 op de oude weg naar de stad Leon, ingang bij de groene muur, door het zwarte hek en dan het blauwe huis aan de rechterkant: in Nicaragua heb je geen straatnamen of huisnummers, dus worden er andere manieren gevonden om je adres te beschrijven. Ons ‘adres’ is nog redelijk gemakkelijk te vinden, maar het zou heel goed kunnen dat als je de weg vraagt in Nicaragua, je als antwoord krijgt ‘daar waar vroeger het tankstation was, ga je 3 blokken naar het zuiden en 2 blokken richting het meer’ ; zie dat dan maar eens te vinden. Voor het ontvangen van post maken we gebruik van een postbus: Apartado Postal E36 Managua, Nicaragua. We hebben een fijn huis en een heerlijke tuin, die grotendeels in de schaduw ligt van een hele grote avocadoboom.
School
We wonen op nog geen 300 meter van de Nicaraguan Christian Academy, school van Sophie, dus iedere schooldag om 7.15 uur gaat ze lopend naar school. We brengen en halen haar, omdat er behoorlijk hard gereden wordt op de weg, links en rechts wordt ingehaald, dus oversteken is een grote uitdaging. Zeker, er ligt een zebrapad tegenover de school, maar dat wordt zo goed als genegeerd door de weggebruikers. Daarnaast is er geen stoep langs de weg, dus je loopt als het ware in de berm waar veel afval rondslingert. Sophie heeft haar draai al aardig gevonden op school en heeft het naar haar zin. Alle lessen worden gegeven in het Engels, dus dat is in deze eerste weken best vermoeiend. Engels spreken in de klas en spreekbeurten geven nog wel wat stress, maar gelukkig gaat haar Engels snel vooruit. Ze heeft vorige week haar tussenrapport gekregen en dat ziet er goed uit.
Iedere morgen start Sophie met de meiden van haar klas in de ‘homegroup’ met een bezinningsmoment. Deze week was er aandacht voor het lied ‘The God of angel armies is always by my side’: God is altijd aan mijn zijde# Immanuel.
Wegwijs
Zo langzamerhand beginnen we onze weg te vinden in de Nicaraguense samenleving. We weten nu dat de gastank gewoon thuis bezorgd kan worden en dat je daarvoor niet zelf hoeft te gaan sjouwen. We weten nu dat er iedere twee weken mannen door de straat lopen om desgewenst het ongewenste ongedierte in en om huis aan te pakken: laat je ze binnen dan staat je huis binnen de kortste keren vol witte, stinkende rook en word je geadviseerd om de komende 20 minuten vooral zelf buiten te blijven. Als goede Zeeuwen weten we onderhand ook waar welke boodschappen het goedkoopst zijn. Marjan weet welke zeep ze moet kopen om te wassen, zonder dat er nare, witte vlekken achterblijven op de schone was. We weten (ruiken) dat vrijwel iedereen hier z’n afval verbrandt, maar dat er ook een gewone vuilnisophaaldienst is die de zakken aan de kant van de weg ophaalt. We hebben inmiddels ook een bankrekening kunnen openen in lokale valuta om daarmee onze water-, energie- en internetrekening te kunnen betalen, wat ons weer veel wachten bespaart in de altijd lange rijen bij de bank. Het is ontzettend fijn dat onze vrienden Claudia en Corstiaan van Aalsburg altijd klaar staan om ons te helpen bij allerhande praktische zaken. Nu we wat meer op orde geraken, komt ook het missen van familie en vrienden wel wat om de hoek kijken: de eerste paar weken is er zoveel om handen, nieuwe dingen te doen en te regelen en dan ben je vooral met jezelf bezig. Nu we wat ritme beginnen te krijgen, merken we dat we ver weg zitten en dat een gesprek met skype en whatsapp toch echt wat anders is dan gezellig met elkaar een hapje eten en een bak koffie doen. We zijn dankbaar dat we Nederlandse vrienden in de buurt hebben om vriendschap mee te delen. Ook Vicente en Irene, een eenvoudig Nicaraguens echtpaar wat we al sinds 1995 kennen, zijn vrienden waar we van op aan kunnen.
We zijn nu bezig met verblijfsvergunning aanvragen. De eerste keer dat we bij de Migratiedienst waren met de, volgens ons complete, verzameling papieren, werden we na tweeënhalf uur wachten te woord gestaan en bleek al snel dat we formulieren misten. Vorige week hebben we alle benodigde documenten ingeleverd en kon ons dossier in behandeling worden genomen. We werden echter gelijk na de middag al gebeld, omdat er toch nog een document ontbrak. We hopen en bidden dat we nu snel de vergunning zullen krijgen. Gelukkig is er niet direct een man overboord als de aanvraag wat langer duurt: we mogen hier gewoon een huis huren, we kunnen ons werk doen en als het nodig is gaan we tussendoor een keer het land uit om ons visum te verlengen met nog eens 90 dagen.
Werk
De eerste maand is druk geweest met bezoek van Wim & Anke Poldervaart: veel gesprekken, ontmoetingen en vergaderingen gehad met verschillende leden en kerkenraden van de drie kerken uit Managua, Masaya en San Rafael. We hebben een bezinningsdag georganiseerd voor de drie kerkenraden over wat de bijbel schrijft over kernkwaliteiten van gemeente-zijn, waar ligt onze kracht als gemeente en waarin willen we de komende jaren groeien. De uitkomst van deze bezinningsdag gaat de leidraad vormen voor de planning van activiteiten voor de komende tijd.
Vorige week zijn hier in Nicaragua de scholen weer begonnen, na een lange periode van kerstvakantie. Met de start van het nieuwe schooljaar zijn ook de projecten gestart. Iedere middag komen meer dan 200 kinderen bij elkaar in de gebouwtjes van de kerken om daar bijles, huiswerkbegeleiding en christelijk onderwijs te ontvangen. Deze kinderen gaan ’s morgens naar de openbare scholen en in de middag komen zij voor Spaans, rekenen/wiskunde, sport/spel en bijbelonderwijs naar de kerk. We gaan begin maart starten met observatie van de lessen, curriculum bekijken en samen ontdekken waar we kunnen verbeteren.
Doopdienst
Komende zondag wordt er door de gemeente Managua een doopdienst gehouden aan het strand. Een zestal kinderen en volwassen zullen door onderdompeling worden gedoopt in de Stille Oceaan. Een vreugdevolle gebeurtenis waarbij zichtbaar wordt dat God Zijn koninkrijk uitbreidt hier in Nicaragua. Tijdens deze dienst zullen wij een kort getuigenis geven en daardoor worden wij dan lid van de gemeente van Managua.
Adios,
John, Marjan en Sophie