December 2017
Pastoraat
12/12/17 18:13
VAN DE PREDIKANT
Uw Koninkrijk kome
De coronacrisis is nog niet voorbij of we zijn al in de volgende crisis terechtgekomen door de Russische invasie in Oekraïne. Corona bracht de heerschappij van angst, onzekerheid en ziekte, eenzaamheid en dood, inkomensverlies en polarisatie in de samenleving. De oorlog in Oost-Europa brengt de heerschappij van dood en verderf, intimidatie en geweld, angst voor escalatie en schaarste…
Tegen elke heerschappij van het kwaad, in welke gedaante dan ook, mogen we blijven geloven in de koninklijke heerschappij van God. Een Rijk dat komt, eens voor altijd, en nu al hier en daar. Jezus leerde ons erom te bidden. Het volgende gebed vertolkt dat:
Als ik down ben en me hulpeloos voel,
als de leugen regeert,
als angst en onverschilligheid toenemen:
moge Uw koninkrijk dan komen!
Als er geen vreugde meer is
als de liefde ontbreekt
en het ongeloof groeit met de dag:
Moge Uw koninkrijk dan komen.
Voor de zieken en de eenzamen,
voor de gevangenen
en voor wie worden gemarteld:
moge Uw koninkrijk komen.
In de kerken,
bij ons bidden en ons zingen:
moge Uw koninkrijk komen.
In ons hart,
in onze handen, in onze ogen:
moge Uw koninkrijk komen.
Vlug.
(Litanie uit Tsjechië)
We staan nu voor de ‘stille week’ van het gedenken van Jezus’ lijden, dood en opstanding, waarin dat Koninkrijk van God zich baan gebroken heeft…!
In memoriam
Op 14 januari jl. kwam ons gemeentelid Jacomina Elizabeth van Haveren-Schipper (Oostkerkestraat 30 te Wolphaartsdijk) te overlijden, in de ouderdom van 93 jaar. Mien is geboren in 1928 in ’s-Heer Arendskerke en opgegroeid in Nieuwdorp. In 1943 verhuisde met haar moeder mee naar Kloetinge, toen die opnieuw in het huwelijk trad. In 1948 is zij zelf getrouwd, met Cornelis van Haveren en ging ze met hem in Goes wonen. Haar man was daar groenteboer. Ze kregen drie kinderen: dochter Addy en zoons Kees en Jacco. Mien heeft in die jaren altijd hard gewerkt, in haar gezin en in de groentehandel.
In 1986 werd ze weduwe; later kreeg ze vriendschap met Leen Minderhoud, die echter in 2013 stierf. In 2016 is ze naar het Gasthuis verhuisd, waar ze haar heup heeft gebroken. Ze is toen naar Ter Valcke gegaan om te revalideren, maar toen gingen haar gedachten hard achteruit, zodat ze niet meer naar huis terug kon.
Ze is toen naar de Oostkerkestraat in Wolphaartsdijk verhuisd, maar daar brak ze ook haar bovenarm en kwam ze in een rolstoel te zitten. Toch heeft ze daar gelukkig nog goede jaren mogen beleven.
Mien is kerks (gereformeerd) en gelovig opgevoed, en na een zekere onderbreking weer kerkelijk meelevend geworden. Op zaterdag 22 januari is ze in Goes gecremeerd, na een uitvaartdienst waarin dhr. E. Tramper (met wie ze een goede band had) voorging. Zijn overdenking was gebaseerd op Psalm 139. Deze psalm gaat erover dat God altijd bij ons is, waar we ook terechtkomen; dus in vreugde én verdriet. Mogen allen die haar missen dat ook zo ervaren!
In memoriam
Op 15 februari overleed ons gemeentelid Quinten Mol (Christinastraat 17) op de hoge leeftijd van 82 jaar. Hij is in de zomer van 1939 geboren en opgegroeid in Hansweert, en later getrouwd met Adrie Begthel uit Kamperland. Samen hebben ze een zoon (Jan) en twee dochters (Rianne en Jacqueline) gekregen. Quinten heeft gewerkt in de Wilhelminapolder en was heel goed in de verzorging van planten en bloemen. Fuchsia’s waren een grote hobby van hem. Maar zijn vrouw en (klein)kinderen gingen hem ook zeer ter harte! Ook jegens hen was hij zorgzaam en beschermend. Dankbaarheid en tevredenheid kenmerkten hem ook.
Na zijn pensionering heeft hij samen met Adrie nog mooie reizen gemaakt. De laatste tijd ging zijn gezondheid wel achteruit, zowel lichamelijk als mentaal, maar toch kwam zijn sterven eerder dan verwacht. Gelukkig heeft hij zijn gezinsleden tot het laatst toe gekend en bedankt.
Quinten was een gelovige man, die leefde vanuit zijn vertrouwen op God, zonder daar veel over te spreken. Vanuit het kerkje in Wilhelminadorp, waar hij zo vaak de diensten bijgewoond heeft, is hij op dinsdag 22 februari op de begraafplaats hier begraven. In de dankdienst voor zijn leven werd Psalm 27 gelezen. Vers 4a daarvan was hun trouwtekst en ook het uitgangspunt voor mijn overdenking: Eén ding heb ik van de HERE gevraagd, dit zoek ik: te verblijven in het huis des HEREN al de dagen van mijn leven… Quinten was graag thuis met zijn vrouw en kinderen, maar verlangde ook naar een ander Thuis: bij God! Wij mogen hem loslaten in het vertrouwen dat daar een plekje voor hem is.
Met een hartelijke groet vanuit de pastorie in Colijnsplaat,
Ds. A. Spaans
Uw Koninkrijk kome
De coronacrisis is nog niet voorbij of we zijn al in de volgende crisis terechtgekomen door de Russische invasie in Oekraïne. Corona bracht de heerschappij van angst, onzekerheid en ziekte, eenzaamheid en dood, inkomensverlies en polarisatie in de samenleving. De oorlog in Oost-Europa brengt de heerschappij van dood en verderf, intimidatie en geweld, angst voor escalatie en schaarste…
Tegen elke heerschappij van het kwaad, in welke gedaante dan ook, mogen we blijven geloven in de koninklijke heerschappij van God. Een Rijk dat komt, eens voor altijd, en nu al hier en daar. Jezus leerde ons erom te bidden. Het volgende gebed vertolkt dat:
Als ik down ben en me hulpeloos voel,
als de leugen regeert,
als angst en onverschilligheid toenemen:
moge Uw koninkrijk dan komen!
Als er geen vreugde meer is
als de liefde ontbreekt
en het ongeloof groeit met de dag:
Moge Uw koninkrijk dan komen.
Voor de zieken en de eenzamen,
voor de gevangenen
en voor wie worden gemarteld:
moge Uw koninkrijk komen.
In de kerken,
bij ons bidden en ons zingen:
moge Uw koninkrijk komen.
In ons hart,
in onze handen, in onze ogen:
moge Uw koninkrijk komen.
Vlug.
(Litanie uit Tsjechië)
We staan nu voor de ‘stille week’ van het gedenken van Jezus’ lijden, dood en opstanding, waarin dat Koninkrijk van God zich baan gebroken heeft…!
In memoriam
Op 14 januari jl. kwam ons gemeentelid Jacomina Elizabeth van Haveren-Schipper (Oostkerkestraat 30 te Wolphaartsdijk) te overlijden, in de ouderdom van 93 jaar. Mien is geboren in 1928 in ’s-Heer Arendskerke en opgegroeid in Nieuwdorp. In 1943 verhuisde met haar moeder mee naar Kloetinge, toen die opnieuw in het huwelijk trad. In 1948 is zij zelf getrouwd, met Cornelis van Haveren en ging ze met hem in Goes wonen. Haar man was daar groenteboer. Ze kregen drie kinderen: dochter Addy en zoons Kees en Jacco. Mien heeft in die jaren altijd hard gewerkt, in haar gezin en in de groentehandel.
In 1986 werd ze weduwe; later kreeg ze vriendschap met Leen Minderhoud, die echter in 2013 stierf. In 2016 is ze naar het Gasthuis verhuisd, waar ze haar heup heeft gebroken. Ze is toen naar Ter Valcke gegaan om te revalideren, maar toen gingen haar gedachten hard achteruit, zodat ze niet meer naar huis terug kon.
Ze is toen naar de Oostkerkestraat in Wolphaartsdijk verhuisd, maar daar brak ze ook haar bovenarm en kwam ze in een rolstoel te zitten. Toch heeft ze daar gelukkig nog goede jaren mogen beleven.
Mien is kerks (gereformeerd) en gelovig opgevoed, en na een zekere onderbreking weer kerkelijk meelevend geworden. Op zaterdag 22 januari is ze in Goes gecremeerd, na een uitvaartdienst waarin dhr. E. Tramper (met wie ze een goede band had) voorging. Zijn overdenking was gebaseerd op Psalm 139. Deze psalm gaat erover dat God altijd bij ons is, waar we ook terechtkomen; dus in vreugde én verdriet. Mogen allen die haar missen dat ook zo ervaren!
In memoriam
Op 15 februari overleed ons gemeentelid Quinten Mol (Christinastraat 17) op de hoge leeftijd van 82 jaar. Hij is in de zomer van 1939 geboren en opgegroeid in Hansweert, en later getrouwd met Adrie Begthel uit Kamperland. Samen hebben ze een zoon (Jan) en twee dochters (Rianne en Jacqueline) gekregen. Quinten heeft gewerkt in de Wilhelminapolder en was heel goed in de verzorging van planten en bloemen. Fuchsia’s waren een grote hobby van hem. Maar zijn vrouw en (klein)kinderen gingen hem ook zeer ter harte! Ook jegens hen was hij zorgzaam en beschermend. Dankbaarheid en tevredenheid kenmerkten hem ook.
Na zijn pensionering heeft hij samen met Adrie nog mooie reizen gemaakt. De laatste tijd ging zijn gezondheid wel achteruit, zowel lichamelijk als mentaal, maar toch kwam zijn sterven eerder dan verwacht. Gelukkig heeft hij zijn gezinsleden tot het laatst toe gekend en bedankt.
Quinten was een gelovige man, die leefde vanuit zijn vertrouwen op God, zonder daar veel over te spreken. Vanuit het kerkje in Wilhelminadorp, waar hij zo vaak de diensten bijgewoond heeft, is hij op dinsdag 22 februari op de begraafplaats hier begraven. In de dankdienst voor zijn leven werd Psalm 27 gelezen. Vers 4a daarvan was hun trouwtekst en ook het uitgangspunt voor mijn overdenking: Eén ding heb ik van de HERE gevraagd, dit zoek ik: te verblijven in het huis des HEREN al de dagen van mijn leven… Quinten was graag thuis met zijn vrouw en kinderen, maar verlangde ook naar een ander Thuis: bij God! Wij mogen hem loslaten in het vertrouwen dat daar een plekje voor hem is.
Met een hartelijke groet vanuit de pastorie in Colijnsplaat,
Ds. A. Spaans